شما اینجا هستید:
جلسه شب بیست و چهارم
بسمالله الرحمن الرحیم
شب ۲۴ ماه رمضان ۹۶
رساله ی لقاءالله
?آنچه که مربوط به توبه است از دیدگاه عرفا در جلسه ی ۲۲ شرح داده شد،برای اینکه بخواهیم به این توبه برسیم تقریباً شش مرحله دارد:
1⃣⬅️پشیمانی است.یعنی به جای اینکه در قیامت یا هنگام مرگ پشیمان شود،همین حالا که در تندرستی و سلامتی هست،پشیمان بشود.
2⃣⬅️عزم بر ترک معصیت پیدا کند.
3⃣⬅️حقوق مردم را بپردازد،چون حق الناس اگر بر ذمه ی انسان باشد توبه ی او قبول درگاه حق نمیگردد.
4⃣⬅️اگر واجبی از او ترک شده است آن واجب را ادا کند.
5⃣⬅️اگر گوشتی از حرام بر بدنش رویده شده است این گوشت را ذوب کند،به حدی با گریه و ناله و نگرانی ذوب کند که این پوست بدن به استخوان برسد و آنگاه دوباره گوشت تازه برویاند.
6⃣⬅️سختی های اطاعت از خداوند،دردها و رنج ها را اجازه دهد جسمش بچشد،همانطوری که جسمش لذّت گناه و معصیت را چشیده است باید این دردها را نیز بچشد.مثلا باً سحرخیزی و کم خوابی.
منظور آیه ی شریفه(انّ اللّه یحبّ التّوّابین) اینست که به این ۶ مرحله برسید.
پ.ن:بین محب و محبوب فرق است.ما محب خداوند هستیم امّا آیا محبوب خداوند نیز هستیم؟(یعنی خداوند نیز ما را دوست دارد).
مقام محبوب مقامی است که به جدیّت تمام هوی نفس را کشته است و توبه ی واقعی کرده است.باید سعی کنیم که به مقام محبوب برسیم.لذا قرآن میفرماید(انّ اللّه یحبّ التّوّابین)یعنی توّاب واقعی محبوب خداوند است.بشارت بزرگی از خداوند گرفت،آن بشارت بزرگ این است که از محب فارغ شد و به مقام محبوب رسید.
✳️ایشان(میرزا جواد آقای ملکی) میفرمایند درهای توبه را پیدا کنید،از هر دری که توانستید وارد شوید تا به توبه ی واقعی برسید،حتّی از در شیطان.حال این یعنی چه؟یعنی اینکه مثلاً شیطان از خداوند خواست که خدایا به من مهلت بده،تو هم برگرد و به خداوند بگو،خدایا یک مهلت به من بده.خداوند به شیطان مهلت داد ولی باز شیطان نتوانست از این فرصت استفاده کند،لذا از در خداوند رانده شد.شما مواظب باشید زمانی که میخواهید از خداوند مهلت بگیرید در آن فرصت،آن ۶ مرحله ای که به شما آموختم را یکی یکی اجرا کنید.
✅(فیه الرجال یحبّون ان یتطهّروا) برای کسانی که میخواهند از در شیطان وارد شوند نیست،بلکه برای شاگردان آیت الله بهجت و آیت الله قاضی هست،یعنی لغزش داشتند ولی دلشان میخواست که پاک باشند.
? در روایت داریم که گناهکاران با تشنگی و گرسنگی میمیرند،منظور از این تشنگی و گرسنگی دنیا نیست یعنی روحشان تشنه و گرسنه است.